امام جواد (عليه السلام) فرمود: كسى كه بر مركب صبر بنشيند به مقصد پيروزى خواهد رسيد. و هر كس كار زشتى را نيكو شمارد در آن شريك است. و فرمود: روز اجراى عدالت درباره ظالم سخت تر است از روز ستمكارى ظالم بر مظلوم و فرمود: ستمكار و كمك كننده به او و راضى به عمل او شريك يكديگرند.^([15]) و از سخنان اوست كه فرمود: نعمت خداوند، بر بنده هنگامى فراوان شود كه كمك بسيار بر مردم كند. و نيكوكاران بيش از نيازمندان به انجام كار نيك نياز دارند.^([16])

و نيز فرمود: كسى كه گوش جان به سخن گوينده اى دهد، مثل آن است كه او را بندگى كرده است، پس اگر گوينده از خدا بگويد، بندگى خدا كرده و اگر از شيطان بگويد، بندگى شيطان كرده است.^([17])

و فرمود: ثلاث يبلغن بالعبد رضوان الله تعالى: كثرة الاستغفار و لين الجانب و كثرة الصدقة; سه چيز است كه انسان را به رضوان خداوند تعالى مى رساند: استغفار زياد، خوشرويى و خوش برخوردى با مردم و زياد صدقه دادن.و نيز فرمود: سه چيز در هر كس باشد پشيمان نمى شود: اجتناب از عجله، مشورت با خِبره و توكل به پروردگار در هنگام تصميم بر كار.و فرمود :

من عمل على غير علم افسد اكثر مما يصلح; هر كس بدون دانش وآگاهى دست به كارى بزند فساد كارش بيش از اصلاح باشد.

شخصى از امام جواد (عليه السلام) تقاضا كرد او را در جمله اى كوتاه نصيحتى جامع فرمايد. امام فرمود: صُن نفسك عن عار العاجلة و نار الاجلة; خود را از كارهايى كه موجب ننگ در دنيا و عذاب در آخرت مى شود حفظ كن.^([18])

و فرمود: مؤمن به سه خصلت نيازمند است: توفيق الهى، پندپذيرى از خويش و پذيرش از كسى كه پندش مى دهد. نيازها با اميد برآورده مى شوند وبا قضايى الهى فرود مى آيند و تندرستى بهترين بخشش الهى است.و نيز فرمود: تأخير در توبه, فريب خوردگى است وتعلل بسيار، سرگردانى در پى دارد و بهانه آوردن در برابر خدا، هلاكت به دنبال دارد و پافشارى بر گناه, تحقق مكر خداوندى در مورد خويش است و تنها زيانكارانند كه مكر خداوندى را در مورد خويش محقق مى بينند.

ونيز از آن حضرت روايت شده است كه على (عليه السلام) به ابوذر فرمود: تو به خاطر خدا خشمگين شدى، پس به همان كسى كه به خاطر رضاى او خشمگين شدى اميد داشته باش. اين مردم به خاطر دنيايشان از تو ترسيدند و تو براى دينت از آنها ترسيدى. به خدا سوگند اگر آسمانها و زمين بر بنده اى بسته شوند و او تقوا پيشه كند، خداوند بر او راه را خواهد گشود. جز با حق انس مگير و جز از باطل از چيزى مهراس.

جواد الائمه (عليه السلام) چراغ عالم افروز تقوى و احسان

هر عشقى از بطن عشقى زاده مى شود، هر نورى از بطن نورى، و جلوه نور هرگز ره به خاموشى نمى برد. نور هماره، دليل راه است و چه دليلى زيباتر از نورانيتِ نور وجودش، و نور در بطن خود وجودى عظيم دارد كه بر عالميان رحمت افاضه مى كند و عاشقان را به سراى دوست رهنمون مى شود.

با آمدن هر امامى، امّت را رحمتى از خداوند فرا مى رسد و امروز «جواد الائمه (عليه السلام)» چراغ عالم افروز تقوى و احسان، بر عرصه جهان قدم مى نهد.گوئى كه تمام كائنات به وجود او حسرت مى برند، ملائك صف بسته اند، آسمان نظاره گر حادثه اى عظيم است. نسيم صبح جمعه دهم رجب سال 195 هجرى مىوزد و شطى دوباره، در راهبرى عاشقان ولايت گشوده مى شود، حياتى سراسر بخشش و كرامت، جهان را در بر مى گيرد.

امامت اقيانوس مواج نور است در بستر حيات، امتداد انوار هدايت الهى است بر گستره وجود و جوادالائمّه (عليه السلام) اين جوانترين امام هادى امت محمّد (صلى الله عليه وآله وسلم) اكنون پا به عرصه وجود مى نهد تا آستان شريفش پناهى باشد براى عاشقان ولايت.

انديشه ولايى شيعى و قرب و احسان اهل بيت معظم رسول الله (صلى الله عليه وآله وسلم) خود جلوه اى از اشراق انوار هدايت بر طالبان كمال است. چه اينكه نور از درون نور آمده است و بديشان منازل معرفت الهى، گشوده مى شود و به وجودِ جود عظيمِ ايشان است كه بركات نازل مى شود، ايشان سراسر علم الهى اند.

حضرت رضا (عليه السلام) در سخنان كوتاهى خطاب به شيعيان پس از ولادت فرزندشان مى فرمايند: «خداوند فرزندى نصيبم كرد كه همچون موسى بن عمران شكافنده درياهاست و مادرش بسان مادر عيسى پاك و مقدس است ولى او به ظلم كشته مى شود بطوريكه فرشتگان آسمان بر او مى گريند و خداوند بر دشمن او و هر كس كه به او ستم نمايد، غضب مى كند وبه عذابى دردناك گرفتار مى سازد.

آرى آن خورشيد درخشان امامت كه سايه جودش بر وجود عيان بود، با اينكه در هفت سالگى پس از شهادت پدرش به امامت مى رسد امّا تمام خصوصيّات امام را داراست و او جوانترين امام اهل بيت معظم رسول الله(صلي الله عليه واله وسلم)  است كه در عرصه هاى مختلف اجتماع ظاهر مى شود و در صحنه علم و عمل و مبارزه با دشمنان رسول ال(صلي الله عليه واله وسلم) له بر همه پيشى مى گيرد و آنانكه در صددند بر وى تهمت «صغر» سن بزنند هماره ناكام از ميدان مبارزات علمى بيرون مى آيند.

زمينه سازى براى امامت حضرت جواد (عليه السلام) ظاهراً از زمان امام صادق (عليه السلام) آغاز شده بود. ابو بصير از اصحاب امام صادق (عليه السلام) مى گويد: بر آن حضرت وارد شدم در حالى كه پسر پنج ساله اى دست مرا گرفته بود پس امام فرمود: چگونه خواهيد بود زمانى كه همانند اين پسر حجت خدا بر شما گردد.^([19])

امام رضا (عليه السلام) نيز گاه، شيعيان را به اين مسأله مهم توجه داده است: از ابو نصر بزنطى نقل شده است كه:من و صفوان ابن يمينى بر امام رضا (عليه السلام) وارد شديم در حالى كه ابو جعفر, امام جواد (عليه السلام) كه سه سال سن داشت، ايستاده بود، ما عرض كرديم: فدايت گرديم، اگر پناه بر خدا، اتفاقى بيفتد، بعد از شما چه كسى امام است؟ حضرت فرمود: همين پسرم و با دست به ابو جعفر (عليه السلام) اشاره كرد. ما عرض كرديم: با اينكه او در اين سن و سال است؟ حضرت فرمود: آرى در همين سن، خداى تبارك و تعالى به حضرت عيسى با اين كه دو ساله بود احتجاج فرمود.^([20])

با اين همه، ظهور فرقه هاى شيعه و اعتقاد به توقف امامت بر حضرت كاظم (عليه السلام) يا امامت احمد بن موسى، نشانه و نمونه آشوب فكرى و عقيدتى است, اما حضور پر صلابت امام (عليه السلام) در عرصه هاى فكرى و دينى و حقيقت وجود نورانى آن حضرت، بر ترديد و توطئه استيلا يافت و شيعيان در سايه سار قامتِ ملكوتى آن حضرت به آرامش دوباره دست يافتند.

و بدين گونه است كه حجتهاى الهى در زمين هر يك آيتى از آيات عظيم الهى و هر يك اسمى از اسماى خداوندى اند وامام جواد الائمّه (عليه السلام) با ميلاد مبارك خويش، طلوع جودى است بر پهنه وجود.

كوثر دوم

امشب بهشت آرزو را باز كردند خم خانه توحيد را در بر گشودند مستان صافى دل كه قدسى نام دارند در جام مى رخساره جانانه بينند در خانه شمس الضحى امشب قمر زاد طاها رخى از  دوده ياسين برآمد امشب رضا، روح رضا در دست دارد يزدان، رضا را ثانى موسى عطا كرد ماهى كه شرم از چهره دارد آفتابش گهواره او شهپر روح الامين است دارد رضا در پيش رو تمثال احمد ميلاد او اميد اسلام است وانسان نظم زمان بعد از رضا در پنجه اوست از روى او نور ولايت مى درخشيد

سرّى ز اسرار مگو را باز كردند از چهارده خم يك خم ديگر گشودند كوثر به جاى مى درون جام دارند خورشيد را در حجره ريحانه بينند وزچهارده خورشيد خورشيدى دگر زاد نخلى كهن را ميوه شيرين برآمد تصويرى از حُسن خدا در دست دارد بر پور موسى تالى عيسى عطا كرد گويد رضا بر مهد نازش, ذكر خوابش گهواره جنبانش امام هشتمين است سوم على در دامنش سوم محمد ميلاد او ميلاد اسلام است وقرآن مشكل گشاى كارها سرپنجه اوست در سايه اش مهر هدايت مى درخشيد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: